در درس تفسیری، می‌فرمودند:
مادری که یک لقمه در دهان بچه‌اش می‌ذاره، محمود خداست، برای همین واسطه این کار شده. اگر نق نزد و درست انجام داد،خداوند او را به مراتب و ظهورات دیگری از وساطت در خلق می‌رساند، وساطت چیزهایی ورای شکم فرزندش.
حواشی:
1. می‌دانیم ارزش هر کار کوچک و بزرگی می‌تواند از عرش باشد تا فرش ولی گاهی در روزمره‌ها فراموش می‌کنیم، تا جایی که خودمان و کارهایمان را بی‌ارزش می‌بینیم...
2. این متن را در حالی مرور می‌کنم که سفره‌ی کوچک افطاری را بین صندلی‌هایی که وسط هال چیده شده‌اند و ما موظفیم فقط بین این صندلی‌ها بنشینیم چون حکم کشتی را دارند و بقیه فضاها آب‌ست؛ پهن کرده‌ام، و باید پسرک را بدون اینکه لازم باشد هی تذکر بدهم "بخور"، یا خودم در این روند مستقیماً دخالتی داشته باشم، سیر کنم!
چه خوب بود. 😭🥹 قربون دستتون