زخم تو جگر نواز من باد...

عادت‌ها خیلی عجیبند. تا روز آخر به آدم چسبیده‌اند...¹

 

روز آخری که بابا بود، مثل همیشه قهوه‌اش را شیرینِ شیرین خورد... زیرنویس شبکه خبر را خواند... سیگاری به رسم همه سیگارهایِ بعد از شنیدن و خواندن خبرها، روشن کرد... نماز مغربش را قبل از شام خواند، شام خورد و برای صبحانه فردا، که نخورد، برنامه ریخت... مسبّحات قرآن را خواند... به عادت همیشگیش گفت که فردا فکری برای روشنایی حیاط می‌کند و خوابید...

 

لباس تنش مثل همیشه تمیز تمیز بود. توی جیب پیراهنش فندک همیشگیش بود که برای "سحر" ی که دیگر توان برخاستن نداشت، در حالیکه به تبعیت از حضرت رسول به آسمان نگاه می‌کند و آیه شریفه " ان فی خلق السموات و الارض و اختلاف..." را می‌خواند، سیگاری روشن کند...روی دستی خوابیده بود که همیشه عادت داشت.. تختش را هم رو به قبله گذاشته بود تا مثل همیشه و با چند ادله روایی و تجربی و زیستی که داشت، رو به قبله خوابیده باشد...

 

عادات مهمند... دوست دارم آخرین روز زندگی را با جزئیات و عادات درست و به‌قاعده‌ای تمام کنم...

 

حواشی:

1. حتی از این هم مهمتر... بر اساس مبانی جناب صدرا، این عادات، تا عالم مثال هم میان. مثلاً اونجا سردوراهی‌ای هستی (اختیار!) و می‌خوای انتخاب کنی مثلاً بری به قصرت یا بری پیش امامت که جایی با جماعتی گعده گرفتند... اگر اینجا مثلاً بعد از نماز نشسته باشی و بی‌عجله ذکر گفته باشی، دومی رو انتخاب می‌کنی ولی اگر در حد رفع تکلیف خونده باشی و سریع رفته باشی دنبال کار و زندگیت، اولی رو...

 

2. درباره اینکه در عوالم دیگه هم اختیار داریم یا نه و چه اختیاری داریم، باید به بحث‌های معاد و تکامل برزخی مراجعه کنید... ولی خلاصه‌ش اینه که بله داریم... انسان تا صقع ربوبی اختیار داره!