شیراز بارانی، کلاس درس من و بابا بود... یکبار گفت "یه ظرف بیار بگیر زیر بارون"... وقتی با کاسه برگشتم دیدم بابا قابلمه بزرگی را گذاشته زیر آسمان خدا! گفت "یاد بگیر! با خدا که طرفی همیشه ظرف بزرگ بیار"...
شب قدر عزیز، شب تعیین تقدیرهاست، شب توبه و شفاعت‌خواهی از اهل‌بیت علیهم‌السلام، شب عزاداری برای انسان کامل.
تقدیرها بر اساس قدر و اندازه ماست. حکیم برای یک پارچ یک لیتری، ده لیتر آب مقدّر نمی‌کند! می‌دانید رفقا؟! باید قدر و اندازه خودمان را بزرگ کنیم تا تقدیر بزرگ بنویسند... و اینکه طبق آیات و روایات، هیچ‌چیز به اندازه علم ظرف وجودی انسان را بزرگ نمی‌کند...
سرِ کار نباشیم لطفاً که چند ساعت توی مجلس دعا بنشینیم ولی قدر و اندازه خودمان را بزرگ نکرده باشیم!
گریه لازم‌ست ولی کافی نیست! به قول استاد عزیزی، گاهی حتی گریه هم لازم نیست! تو ظرف بزرگ بردار، از آن طرف هیچ بُخلی نیست... شبهای عزیز ماهِ ماهِ خدا، فرصتی‌ست که با ظرفِ بزرگ سر پیش خدا کج کنیم... من اگر منبری داشتم، می‌گفتم عزیزانم بروید و با ظرف بزرگ بیایید برای استغفار و طلب رحمت.. بنشینید توی خانه‌هایتان، قلم و کاغذی بردارید، حق خدا، حق مردم و حق نفس‌هایی که برگردنتان هست را بنویسید و ادا کنید، شبهای ماه مبارک را به دورهمی و افطاری‌های هرشبه و مفصل و دورخوانی‌های قرآن نگذرانید، و کمی معارف الهی بخوانید، به جای ختم قرآن، کتابهای آشنایی با قرآن شهید مطهری را مثلاً بخوانید و شبهای قدر پاک و سبک و با ظرف وجودی بزرگ بیایید پیش خدا... تا جمال الهی در ما غلبه کند، تا متخلق شویم به اخلاق الهی، تا متأذب شویم به ادب الهی، که با همه مهربان باشیم...
اینطوری قدر خود را بزرگ کرده‌ایم و قطعاً تقدیرهای بزرگی هم برای ما خواهند نوشت و الّا سرِ کاریم... :(
حواشی:
1. شهید مطهری سه مشخصه برای اسلام ذکر میکنن که دوتاش مورد بحث ماست: اول اینکه اسلام، ظاهرگرا و پوچ نیست و دوم اینکه بدون منطق و فلسفه نیست...
2. دو تا آدرس میدم اگر دوست داشتید مراجعه کنید تا کمی از باورهای غلط عموم فاصله بگیرید: کتاب عدل الهی بحث شفاعت ، کتاب آزادی معنوی بحث توبه.
3. این شب‌ها بحث‌های توحیدی و بحث‌های انسان کامل رو بخونید، نیاز نیست مثلاً جوهر و عرض بخونید.. توی مفاتیح در آداب یکی از شبهای قدر نوشته که بهترین کار، مذاکره علمی‌ست... حتی شب قدر هم می‌شه دوسوم رو کار علمی کرد و یک‌سوم رو عبادت و دعا..
4. سهم بچه‌ها هم باشه مثلاً چیدن سفره کوچک ماه رمضانی، خوش‌اخلاق بودن که یوقت توی ذهنشون رابطه بین روزه و دادوبیداد شکل نگیره!، و خلاصه، همون حال‌وهوای قشنگ سحر و افطاری که والدینمون توی ذهن و روح ما ایجاد کردن...
میییییی زند رااااااااه من چشم دل سییییییییااااهت
مییییی دهم جاااااان و دل ناز یک نگاهت