خون‌هایی که مکتبند...

در حالیکه داشتم تصاویر و فیلم‌های ارسالی را می‌دیدم که می‌گفت " انقطعت الاسباب... انقطعت الاتصالات... انقطع العون من اهل الارض..." و اشکهام می‌ریخت،جایی که گفت "لم یبقی الا انت یا الله".. لرزیدم و اشک‌ها تبدیل به هق‌هق شد .. پسرک پرسید "مامان چرا گریه می‌کنی؟"... توضیح دادم...به قدر فهم و تحملش... گفت "پس برای کِی برام شمشیر خریدی؟ چرا رستمم وقتی دیوها دارن بچه‌ها رو اذیت میکنن؟"... جواب مناسبی پیدا نکردم و فقط گریه می‌کردم...

 

نوشته بود: چند ساعت قبل از اینکه غزه به طور کامل از روی زمین محو بشه و دیگه ما رو جز توی بهشت پیدا نکنید. خداحافظ ای ظالمترین امتی که تاریخ شناخت...

 

تسلیت و تبریک! بابت غم‌ها و دردها و استغاثه‌ها و خون‌هایی که همه چیز رو نابود می‌کنه؛ حتی غم‌های کوچکمون رو...حتی میل به روزمره‌ها! میل به غفلت‌ها... خون تا وقتی توی رگ‌هاست، یک مایع گرم و قرمز رنگه...وقتی از رگ‌ها میاد بیرون دیگه یک مکتبه...جریان‌سازه... و وای از خون‌های به ناحق ریخته شده...

وای به فریادهایی که از همه‌چیز و همه‌کس انقطاع پیدا کردند و فقط خدا براشون مونده...